در مدیریت، عبارت «کنترل نکردن» یک جور تعریف و تمجید است. البته ممکن است غیرمعقول به نظر بیاید اما شما هرچه بیشتر کنترل کنید، کمتر موفق خواهید شد. به عبارت دیگر، تا زمانی که «رها نکنید» رشد نخواهید کرد.
به ویژه در محیط کسب و کارهای نوپا، یک حس کلی وجود دارد که اگر مدیر نظارت بر همه مسائل نداشته باشد، کسب و کار از هم خواهد پاشید. برای یک لحظه، بیایید فرض کنیم که این نظریه درست است. با این تعریف، با کنترل بیشتر، کار بهتر انجام می شود. با رشد بیشتر، برای اینکه کار بهتر انجام شود لازم است مدیریت کنترل همه امور را نیز داشته باشد. در چنین شرایطی رشد شرکت وابسته به توانایی مدیریت می گردد. از آنجا که زمان در یک روز محدود است، رشد این شرکت در حال حاضر محدود شده است و این یک ایراد اساسی برای کنترل توسط مدیر می باشد.
اگر مدیریت مسئولیت کنترل را از دوش خود بردارد زمان و موقعیت بیشتری برای فکرهای بزرگتر خواهد داشت. اضافه بر این، احتمالا به این دلیل در چنین موقعیتی قرار گرفته است چون در این زمینه تجربه دارد. تجربه به تنهایی نمی تواند مزایای رقابتی ایجاد کند. اما می تواند هزینه بسیاری از اشتباهات را کم کند. در کسب و کار، مانند ورزش، برنده کسی است که اشتباه نکند. با این حال، حتی با تجربه ترین افراد هم می توانند اشتباه کنند چرا که آنها در پروسه انجام کار موانع را ندیده اند. دقیقا به همین دلیل حتی بهترین بازیکنان در جهان نیز مربی دارند و از راهنمایی هایش استفاده می کنند.
مربی باشید نه بازیکن
در طول زندگی کاری خود این توصیه را زیاد می شنویم که کارها را به دیگران واگذار و محول کنیم اما معمولا جواب این توصیه این است که «ایکاش می توانستیم» ، « منابع کمی در اختیار داریم»، «در حال حاضر خیلی ریسک دارد» و جوابهای اینچنینی. اما حقیقت این است که با واگذار کردن کارها شما کارهای بیشتر و با نتایج بهتری انجام خواهید داد، همچنین تیم شادتری خواهید داشت و کیفیت کسب و کار شما حداقل ده برابر بهتر خواهد شد.
بعضی افراد بسیار خوش شانس هستند و سپردن کارها به دیگران برایشان بسیار راحت می باشد. کسانی که این توانایی را ندارند سعی می کنند با ریزبینی در مدیریت عمل کنند که بی ثمر و بی نتیجه خواهد بود.
واگذاری کار به دیگران به این معنی است که نزدیک ترین فرد به یک مشکل را برای حل آن مشکل انتخاب کنید، و شما، به عنوان مدیر، آن افراد را حمایت و پشتیبانی نموده و فقط نظاره گر نباشید. شما باید به آنها نزدیک و در کنار آنها باشید و تجربیات خود را با آنها به اشتراک بگذارید ولی باید به اندازه ای از افراد دور باشید که کارها را آنها انجام دهند و آنها نتایج خوب انجام کار را دریافت نمایند.
پرورش آدم هایی که بتوان کارها را به آنان واگذار کرد
یک روانپزشک بزرگ گفته است که مشاوره روانشناختی خیلی تاثیری ندارد چرا که افراد حرف ها را از یک گوش می شنود و از گوش دیگر خارج می کنند. در مقابل، روانپزشکان پاسخ سوالات را می دانند ولی به بیماران نمی گویند. آنها فقط با سوالاتی که از بیمار می پرسند بیمار را به مسیری می برند به طوری که بتوانند از آنها نتیجه گیری درست نمایند. این تجربه هرگز فراموش نخواهد شد و در نتیجه بیمار همیشه میتوانند قدم هایش را به درستی بردارد.
منتورینگ و مربیگری در مدیریت نیز باید بسیار شبیه به این روش درمانی باشد. با استفاده از این مدل، شما می توانید از استعدادها به بهترین نحو استفاده کنید. همچنین با این روش شما می توانید بی تجربه ترین افراد را به ارزشمندترین عضو تیم تبدیل کنید. این رویکرد می تواند به شما اجازه می دهد افراد بی تجربه ای را بکار بگیرید که میتوانند با افرادی که حقوق های بالا تقاضا دارند رقابت کنند.
کنترل جای خود را دارد
همانطور که شما ممکن است متوجه شده باشید این روزها صبر و تحمل افراد در محیط کار بسیار کم شده است. افراد کم صبر و تحمل ظرفیت کم و پایینی در رفتار بخصوص با افرادی دارند که در مرحله یادگیری هستند.
اینجا جایی است که کنترل، ارزشمند خواهد بود، صرفنظر از اینکه چقدر عصبانی، خسته و نا امید هستید باید احساسات خود را کنترل کنید، این موضوع برای مدیرانی که به افراد آموزش می دهند و تجربیات خود را به اشتراک می گذارند بسیار مهمتر می باشد.
یک قانون در کنترل احساسات وجود دارد که خیلی خوب است که به یاد داشته باشید: «در هر موقعیتی کسی بازنده است که کنترل خود را از دست دهد و نتواند خشم خود را کنترل کند». این بازنده بودن ممکن است موقتی به نظر بیاید اما من به شما این اطمینان را می دهم که اینگونه نیست و اثری طولانی دارد. افراد معمولا جزییات یک اتفاق را به خاطر نمی آورند اما اینکه چگونه وارد این اتفاق شده اند همیشه در ذهن آنها باقی می ماند. بنابراین خشم و عصبانیت شما در اتفاق ها به یاد می ماند و ارزش شما را به عنوان رهبر و یا عضوی از تیم از بین می برد.
فرآیندها را مدیریت کنید، نه آدم ها را
در سال ۱۹۳۰ زمانیکه صحبت در مورد برابری حقوق سیاهان و سفیدها بود خانم ماریان اندرسون حرفی زد که از آن می شود در دنیای کسب و کار امروزه استفاده کرد:
«تا زمانیکه برای یک شخص ارزش قائل نشوید و او را پایین نگه دارید، بخشی از وجود شما نیز پایین می آید تا او را آنجا نگه دارد. و این بدان معناست که نمی توانید اوج بگیرید و صعود و پیشرفت کنید.»
بنابراین سعی کنید به جای کنترل کردن افراد روی فرآیندها و پروسه ها تمرکز کنید. زمانیکه پروسه ها را ایجاد می کنید افراد می توانند با رفتن در آن مسیر و کمترین راهنمایی، اشتباهات کمی را داشته باشند. در واقع با این کار شما می توانید بر روی نتیجه کنترل داشته باشید بدون کنترل افراد.
این یک فرمول برای رشد است: اجازه رفتن و حرکت دهید تا بتوانید رشد کنید.
– سیامک فرح بخشیان بنیانگذار و مدیرعامل InfoStreet, Inc